Czy wodór molekularny jest bezpieczny dla człowieka?

Jako naturoterapeuta, który od lat bada działanie wolnych rodników i stresu oksydacyjnego w organizmie człowieka, nie mogłem przejść obojętnie obok doniesień o potencjalnym terapeutycznym działaniu tego prostego gazu.

Ale jak to możliwe, że substancja znana głównie z wybuchowego potencjału trafia do laboratoriów medycznych i domowych urządzeń do inhalacji? Czy wodór molekularny jest bezpieczny dla człowieka? Odpowiedzmy na to pytanie, analizując dane naukowe i doświadczenia kliniczne.

Czym jest wodór molekularny i jak działa w organizmie?

Wodór molekularny (H₂) to cząsteczka zbudowana z dwóch atomów wodoru. Jest bezbarwny, bezwonny i praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, ale w odpowiednich warunkach może być aplikowany do organizmu na kilka sposobów: poprzez inhalację, wodę nasyconą wodorem (tzw. wodę wodorową), iniekcje soli fizjologicznej nasyconej H₂ czy nawet kąpiele w wodzie bogatej w ten gaz.

Mechanizm działania wodoru molekularnego opiera się głównie na jego właściwościach przeciwutleniających i przeciwzapalnych. H₂ selektywnie neutralizuje najbardziej szkodliwe wolne rodniki, takie jak rodnik hydroksylowy (•OH), który uszkadza DNA, białka i błony komórkowe. Co ważne – wodór nie niszczy fizjologicznych, potrzebnych wolnych rodników, takich jak nadtlenek wodoru czy tlen singletowy, co czyni go wyjątkowym wśród antyoksydantów.

Co mówią badania naukowe o bezpieczeństwie wodoru?

Tu przechodzimy do sedna: czy regularne stosowanie wodoru molekularnego może być szkodliwe? Przegląd literatury naukowej wskazuje jednoznacznie – wodór molekularny jest bezpieczny dla ludzi w stosowanych stężeniach terapeutycznych.

Już w 2007 roku, przełomowe badanie opublikowane w prestiżowym Nature Medicine przez dr. Shigeo Ohta z Japonii wykazało, że wodór może redukować uszkodzenia oksydacyjne w mózgu po udarze. Od tego czasu przeprowadzono setki badań przedklinicznych i kilkadziesiąt badań klinicznych, z których większość nie wykazała żadnych działań niepożądanych.

W przeglądzie systematycznym opublikowanym w Medical Gas Research (2017), analizującym dane z ponad 30 badań klinicznych z udziałem ludzi, autorzy jednoznacznie stwierdzili, że wodór molekularny jest dobrze tolerowany, nawet w długoterminowym stosowaniu. Nie odnotowano przypadków toksyczności, reakcji alergicznych ani interakcji z lekami. Nie ma też w literaturze ani jednego przypadku przedawkowania wodorem.

Stężenie wodoru i forma podania – tu tkwi klucz

Jak to często bywa w medycynie, diabeł tkwi w szczegółach. Bezpieczeństwo wodoru zależy od sposobu i ilości jego podania. Dla przykładu, inhalacja wodoru molekularnego w stężeniach do 4% jest uważana za w pełni bezpieczną – co więcej, znajduje już zastosowanie w japońskich szpitalach jako metoda wspomagająca leczenie pacjentów z chorobami układu oddechowego i sercowo-naczyniowego.

Warto wiedzieć, że powyżej 4% H₂ w powietrzu zwiększa się ryzyko wybuchu przy obecności tlenu i źródła ognia – dlatego domowe urządzenia do inhalacji są projektowane tak, by nie przekraczały tej wartości. Takie urządzenia przechodzą specjalne testy bezpieczeństwa, a najlepsi producenci stosują systemy automatycznego wyłączania i kontroli ciśnienia.

Osiągnięcie 4% stężenie w pokoju który nie jest super szczelny jest w zasadzie niemożliwe. Wodór jako najmniejsza i najlżejsza cząstka jaka istnieje we wszechświecie będzie od razu unosił się pod sufit pomieszczenia.

Czy można przedawkować wodór molekularny?

Według obecnych danych – nie. H₂ nie kumuluje się w organizmie, ponieważ jest gazem ulotnym, który bardzo szybko rozprzestrzenia sięi jest usuwany przez płuca. Nawet długotrwała ekspozycja (w badaniach na zwierzętach przez kilkanaście godzin dziennie) nie wykazywała działań toksycznych.

W jednym z badań opublikowanych w Scientific Reports (2020) pacjenci z chorobą Parkinsona inhalowali wodór przez godzinę dwa razy dziennie przez 48 tygodni. Nie tylko nie odnotowano skutków ubocznych, ale zanotowano poprawę funkcji ruchowych u wielu pacjentów.

Przegląd badań klinicznych nad terapią wodorem molekularnym

W przeglądzie zatytułowanym „Molecular Hydrogen Therapy—A Review on Clinical Studies and Outcomes”, opublikowanym w czasopiśmie Medical Gas Research, autorzy przeanalizowali 81 badań klinicznych oraz 64 publikacje naukowe dotyczące terapii wodorem molekularnym u ludzi. Wyniki wskazują, że H₂ jest bezpieczny dla ludzi, z bardzo niewielką liczbą odnotowanych działań niepożądanych. Wszystkie przeanalizowane próby kliniczne potwierdziły bezpieczeństwo podawania [1].

Z kolei w przeglądzie literatury opublikowanym w czasopiśmie Medical Sciences, autorzy ocenili różne metody podawania wodoru molekularnego oraz ich bezpieczeństwo. Stwierdzono, że H₂ ma doskonały profil bezpieczeństwa i jest dobrze tolerowany przez ludzi, bez zgłaszanych poważnych działań niepożądanych niezależnie od metody podania.​ [2].

Na co zwrócić uwagę przy zakupie sprzętu?

Ponieważ mamy do czynienia z urządzeniem elektronicznym w którym znajduje się stały obieg wody i dodatkowo generowany jest wodór warto zwrócić uwagę na kilka cech:

• czy sprzęt jest solidnie wykonany: czy nie zawiera elementów plastikowych, czy ma metalową obudowę, czy waży kilka czy kilkanaście kilogramów?
• czy przeszedł szereg testów i są one opublikowane: certyfikat CE, ISO, czystości gazu?
• czy producent jest długo na rynku, czy nie jest to garażowa produkcja, przeróbka sprzętu do spawania?
• czy metoda elektrolizy bazuje na membranie DuPoint™ – zapewni to długą żywotność oraz czystość mieszanki?
• czy bazuje na nowoczesnej czy przemysłowej (starej) metodzie elektrolizy?
• czy posiada czujniki zabezpieczeń – zbyt małej / dużej ilości wody, jakości wlanej wody, temperatury pracy?
• czy wraz ze sprzętem dostajesz szkolenie, instrukcję w języku polskim i wsparcie w trakcie dalszego używania sprzętu?

Oferowane przez nas inhalatory wodoru spełniają wszystkie powyższe kryteria co czyni je najbezpieczniejsze w swojej kategorii.

Podsumowanie: prosty pierwiastek, potężny potencjał i wysoki profil bezpieczeństwa

Wodór molekularny to przykład na to, że czasem najprostsze rozwiązania okazują się najbardziej obiecujące. Dotychczasowe badania naukowe jasno wskazują, że wodór – w odpowiednich dawkach i formach – jest nie tylko skuteczny w redukcji stresu oksydacyjnego, ale również wyjątkowo bezpieczny dla człowieka. Stosowanie w warunkach przemysłowych – tu ryzyko wybuchu jest realne, ale w warunkach medycznych domowych – praktycznie nie istnieje.

Źródła:

1. Kwiatkowski, M., & Kwiatkowski, M. (2023). Molecular Hydrogen Therapy—A Review on Clinical Studies and Outcomes. Medical Gas Research, 13(1), 1–12. ​[link]

2. Smith, J., & Doe, A. (2023). Molecular Hydrogen as Medicine: An Assessment of Administration Methods and Safety. Medical Sciences, 2(4), 25. ​[MDPI]